Ik leef nog!

Lieve allemaal,
Wauw heb al weer een tijdje niet geschreven, dus dat werd weer eens tijd.

Ik werk nu fulltime, 39 uur per week. Ik woon bijna in het hotel. Het gaat erg goed, ik doe vooral de late dienst: van 3 uur tot 11. Dat betekent vooral veel slapen, tv kijken en werken. Vorige week dacht ik, laat ik eens wat actiever zijn dus heb ik gezwommen. 20 minuten lopen naar de plaatselijke sportschool/zwembad. Vandaag (maandag) en morgen en ik vrij. Ik ga naar London en morgen shoppen met de 2 franse stagaires Chloe en Justine. Even helemaal weg uit de werksfeer.

De collega’s > en dan heb ik het over de mensen achter de receptie zijn allemaal leuk. Ik werk vooral met Hana, Alice en Savia (supervisor) en we zijn ook een paar keer naar The Pheasant geweest: de plaatselijke pub waar echt iedereen komt: van jong tot oud. Het is meer een drankje doen dan echt op stap gaan, heel anders dan in Nederland maar ik vind het leuk en ik vind het leuk dat ze mij ook altijd vragen voor dingen, ik hoor er echt bij.

Het werk vind ik ook heel erg leuk: zoveel verschillende mensen en ook de vaste gasten waar je echt een band mee krijgt. 2 gasten zaten hier een maand en 1 bracht elke dag wat lekkers en de andere vertrok gister. Over het algemeen zijn Amerikanen de leukste gasten ze maken echt een praatje en zijn altijd heel dankbaar. Je kan het oppervlakkig noemen maar oppervlakkig of niet het is fijn want als een gast je aankijkt op een manier van ‘’geef me mijn sleutel nu’’ heb ik toch liever een ‘’oppervlakkig’’ praatje.

Het is ook altijd grappig als er een Nederlander incheckt, ook al is mijn Nederlands op zo’n moment heel erg hakkelig want ik weet alles in het Engels maar hoe ik alles in het Nederlands zeg op een vloeiende manier zeg is erg lastig.

Een grappig verhaal was toen ik de telefoon opneem; mijn telefoonangst is bijna over. Vooral vragen van gasten die uit de kamer bel vind ik niet zo erg meer en je krijgt ook heel veel vragen over hoe kom ik bij het hotel vanaf the airport, want ik ook uit m’n hoofd ken.

Goed ik nam dus de telefoon op en iemand vroeg het emailadres van het hotel. Ik vertelde en een streepje is een hiven (geen idee hoe je het spelt): ik dacht hoe kan ik uitleggen wat een streepje is als diegene aan de andere kant geen idee heeft wat een hiven is. Ik dacht googletranslate, ik vroeg: waar kom je vandaan? En ze zei: Holland. Dus dat was makkelijk en ik kon Nederlands praten.

Dus voor iedereen die vroeg of ik nog wel leefde en hoe het nu eigenlijk met me gaat, ik leef nog en het gaat erg goed en ik kan gewoon niet geloven dat ik hier al ongeveer 7 weken zit. Het voelt ergens langer en ergens korter.. maar ik vind het erg leuk en ben hier gelukkig nog iets van 1,5 maand waar ik erg van ga genieten.


Heel veel liefs van Marga,